Við höfðum vinnu og tekjur af starfseminni, árum saman og gátum byggt hús og heimili fyrir þær tekjur. Ef við vorum svo heppnir að skrifa tölurnar sjálfir, og hafa veðin, þá eigum við hótelin sem fólkið byggði, bankann sem skrifaði töluna og bókhaldið, fjármálabókhaldið.
000
Að kvarta yfir góðærinu.
Sett að hluta á blog: Sveinn R. Pálsson
https://svennip.blog.is/blog/svennip/entry/2247530/
Athugasemd-1
Við höfðum vinnu og tekjur af starfseminni, árum saman og gátum byggt hús og heimili fyrir þær tekjur.
Ef við vorum svo heppnir að skrifa tölurnar sjálfir, og hafa veðin, þá eigum við hótelin sem fólkið byggði, bankann sem skrifaði töluna og bókhaldið, fjármálabókhaldið.
Eintómur gróði.
Nú í þessu uppgjöri, verðum við að læra að einkabanki á ekki að eiga skrifaða tölu.
Við verðum að finna bankanum hlutverk, og líka hvernig við getum fengið sem mesta og besta sköpunargáfu út úr okkur sjálfum, öllu fólkinu.
Ég býð ykkur velkomna í nýja heiminn. Grín í sannleika.
Bestu óskir, með bros á vör.
Egilsstaðir, 23.03.2020 Jónas Gunnlaugsson
000
Athugsemd 2
Jæja, ungu menn, 2008 þá kom kreppa, allar skemmur voru fullar af vörum,
fullt af fólkið sem gat búið til allt á milli himins og jarðar.
Allt var í himna lagi, allir höfðu allt, ef ég hefði tekið alla með í allsnæktar hópinn.*
Þá ákváðu Einhverjir, eigendur fjármálakerfisins, að þeir vildu hirða uppskeruna.
Þá sögðu þeir, bankarnir eru tómir, ekkert hægt að lána út.
Þegar banki lánar út, þá skrifar bankinn töluna inn á bankareikninginn þinn.
Með öðrum orðum, bankinn lánar þér ekki neitt.
Nú, næst hækkar bankinn vextina, og segir að það sé til að berjast við verðbólguna, sem bankinn bjó til.
Við þessar aðgerðir, að allir greiða afborganir af lánum og hærri vexti inn í bankann, verður þurð á peningum, bókhaldi úti í þjóðfélaginu.
Þá verður ekki lengur hægt að fá bókhald til að fyrirtækið geti greitt laun, og fólkið getur ekki keypt vörurnar.
Reynt er að selja fyrirtæki og fasteignir, en bankinn segir ég er tómur, og þá getur engin selt, eða keypt.
Menn lenda brátt í vanskil, og fara lúpulegir í bankann, og spyrja, hvað á ég að gera?
Bankinn segir, já,já, þetta er erfitt. Ja, ég veit ekki hvað hægt er að gera.
Ég verð að losna út úr þessu.
Bankinn, hvað á ég að gera fyrir þig.
Ég get ekki meir, og tárin renna niður kinnarnar, fer að snökta.
Ja, jaa, ég get losað þig út úr þessu og tekið húsið, við vitum að það er ekkert verð á fasteignu núna.
Þú varst að reyna að selja á 50%, ja,ja, - VIÐ - losum þig við húsið upp í skuldina.
Markaðsverðið er svo lágt, að þú mátt þakka fyrir að losna.
Ég tek grátandi í hendina á bankastjóranum, og bið Guð að blessa hann.
Bankastjórinn segir, Þetta eru erfiðir tímar.
Þú áttir skuldlausa íbúð, og keyptir íbúðarhús.
Vegna þessara erfiðu tíma hefur þú misst aleiguna þína sem var í húsinu.
Já, en mikið þakka ég þér, að bjarga mér.
Ég fer út nuddandi augun, til að fela tárin.
000
slóð
19.3.2020 | 09:42
Egilsstaðir, 23.03.2020 Jónas Gunnlaugsson
Bæta við athugasemd [Innskráning]
Ekki er lengur hægt að skrifa athugasemdir við færsluna, þar sem tímamörk á athugasemdir eru liðin.